Ποτέ μου δεν κατάφερα να μιλήσω για τις γυναίκες της ζωής μου. Ήθελα να κρατάω για μένα τις αγάπες που είχα εντός μου, να τις προστατεύω. Όταν τις αφηγήσαι, νάσου ξανά στην επιφάνεια οι τσακωμοί, τα δάκρυα, οι πόρτες που κλείνουν απότομα, δυνατά. Και φυσικά, οι νύχτες που ακολουθούν μέσα σε σεντόνια τσαλακωμένα όπως η καρδιά σου. Δεν το ‘θελα αυτό. Ήθελα οι αγάπες μου πάντα να ζουν, με την ομορφιά της πρώτης ματιάς, το πάθος της πρώτης νύχτας. Την τρυφερότητα του πρώτου ξυπνήματος.
– Η Τριλογία της Μασσαλίας {Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας}, Ζαν-Κλωντ Ιζζό
